Yalnizlik

Eskimiş tozlar kaygan camın yuzeyinde

akmış üç damla goz yaşı yorgun gözlerde

Dona kalmış beniz, agarmış yaşlı sacları

Dogarkenki gibi acı verici hayat belli sozlerde

Saygınlıgı kalmamış kişilik gururu bürümüş

pardeler kapalıyken bir kaç martı cam kenarında

sevimli sozler aklıma gelirken, hatıralar sogumuş

hafif nemli hava sogugu içeri davet eder

beyaz, bembeyaz yalnızlık içeri girer

hic olmayan muhabbet artık hepten biter

yagmurda kendini artık iyiden iyiye belli eder

Sessiz sokaklar aynı ruh haliyle feryat eder.

 

Karanlık gece buyur ki buyur

Aklı selim bir olgun gibi uzerime yurur

Umuda acıkmış ruhum geceden ürker,bükülür

Yaşlı yatagımda bende başka sanki biri üşür

Ilık ruzgar yetmez geceyi aydınlatmaya

küçük ışıklar semadayken gormez gözüm

Korkum buyur kopekler başlarken havlamaya

Sokagın bir ışıgı yetmezki aydınlatmaya

Alıştım artık yalnız kalmaya

Yapayalnız ağlamaya...