4/4/2007 2:05:02 PM
(Page 1 of 1)
Perdeleri ardın sıra kapalı karanlık odada
Solgun bir kac çiçek yas tutmakta
Olgun sis camlar uzerinde tırmalarda durur
Sesi duyan kopekler bir inilti tutturur
Alıngan yanaklı kanapem şarkı soylerken bile
Rahatsız olmuş bir kaç kopek ve kelle
Umursamaz davrandı çileli eşyam
Kulagıma fısıldadı “yazgım bu yoktur tasam”
Düşüncelerim karıştı, oldu allak bullak
Bir eşya bile diyor “yazgı bu ne olacak”
Her canlı boyun buker bu saltanata
Insan dik kafa, bak şu bedbahta!
Kırık kolum daha bi acı verirken derinden
Utandım insane olmanın neferinden
Sis dagıldı, oldu heryer aydınlıkUnuttuk gerçekleri, kalmadı ki saygınlık!
No comments:
Post a Comment