Hayran Kalmis toplanmis kuslar
Ruh gibi duran dolanmis yuzun
Senin isminin gectigi cumlelere
Var benim gonlum, sanmis sahibi
Ey ulu sehir, ne derdin var soyle
Dilin yokmu ne sessiz kalirsin boyle
Diyecegimi dedim der gibi eserken ruzgarin
Istanbulum beni Kabul eyle…
Kuslarin miriltisi, ezanin ilahi tilsimi
Unutturdu yine dimagimda kalmadi maksadi
Butun yasli umudum solarken yuzumde
Sana sorasim geldi, Istanbul Nerde?
Duyarsiz da olsan benim kavgama
Vurgulu cumleler gelsede hatrima
Sana ulasamayan belli belirsiz ben
Titrer dururum biri ``Istanbul’’ derken…Baska bir sehre gerekmi var sen varken!
No comments:
Post a Comment